Het was in ieder geval zonnig toen we om 07:00 uur wegreden. De richting was naar het zuiden bestemd. We zouden immers naar de Franse krijtrotsen gaan kijken.

Al lang hadden mijn broer en ik onze vrienden Chris en Riekie Chapel verteld hoe mooi het wel niet aan de Franse krijtrotsen was. Zij waren er nog nooit geweest, dus deze vrijdag 3 juni was het dan zover. Met z'n vieren in de auto gestapt en eerst maar eens richting Calais getuft over de snelweg. Het was rustig onderweg dus om half tien namen we de afslag St. Pierre om vervolgens door Calais te rijden. De eerste stop was in het plaatsje Sangatte, net buiten Calais. Na een sanitaire stop en een bak koffie zagen we dan de eerste krijtrotsen opdoemen. Cape Nez Blanc, en Cape Nez Gris zijn bekende hoogtepunten waar je een geweldig uitzicht hebt over het nauw van Calais en bij goed zicht zelfs Engeland kunt zien. Onze pech dat er net lage bewolking overtrok, van onze Britse vrienden was dus niks te zien. Enfin, dan maar verder getrokken via allerlei schilderachtige vissersdorpjes als Wissant, Wimereux, Boulogne sur Mer tot dat we uiteindelijk in Le Tréport belanden.  Na een lekker pilsje op het terras, en een grote schaal mosselen in een restaurant was het toen weer tijd om terug te rijden. Helaas komen er s'avonds hele hordes Belgen van de Belgische kust richting Gent over de E40, precies waar wij reden. Het was één grote file. Gelukkig bood de ingebouwde SaraSara uitkomst en konden we helemaal binnendoor onze weg naar huis vinden. Om half elf lachtte de Peperbus ons weer toe, we waren thuis.