Hierbij één van mijn laatste pennenvruchten.

Aarzelend

Schamele woorden bezwangeren

het maagdelijke papier

in ’n poging terug

te halen wat ontbreekt

’n volle blocnote

wachtend op verhalen

Angst om op te tekenen

de traan doet pijn

de pen tekort

aan herinneringen

van anderen

die vergeten

die slechts terugblikken

als er geschreven is

eigen bloed het ergst

Op weg naar vroeger

door straten van het heden

om te bewaren

en te bewaken

wat ik zelf vergeet

zodat mijn traan

in alle rust afglijdt

en ik kan omarmen

wie ik ben

en terug ga

naar de bron