Sjaak al weer de achtste week voorbij en de nodige avonturen achter de rug.

Zonnige zonneblomme dag…
5 juli 2017 - Melle, Frankrijk
Dag 50 : Saint Sauvant - Melle 27 km (Totaal 1216 km )

Klokslag ( uit de toren van de kerk) 8 uur, zette ik weer de eerste stappen voor deze dag. Het belooft weer heet te worden. Geen wind, en een felle blauwe lucht bij het vertrek. Brigitte en Joël waren nog bezig met allerlei zalven op hun lijven te smeren. Ieder heb zo zijn eigen tempo, dus vertrok ik alvast. Onderweg in Chenay nog een restaurant binnengesprongen voor een bakske koffie. Plotseling zwierde de voordeur open, en er stapte een pelgrim binnen. Het was Michael uit Parijs, die in 3 maanden naar Santiago de Compostelle wil lopen. Leuk gesprek gehad, maar hij vertrok ook met zijn eigen tempo. Dat is toch het lekkerste lopen. Onderweg kom je elkaar toch wel eens tegen, bij een rust. In deze streek worden er precies veel zonnebloemen geteelt. Is toch telkens weer een mooi zicht, al die blomme gericht op de zon. Bij aankomst in Melle, eerst een terras opgezocht, want de tot inmiddels 33 graden opgelopen temperatuur, joeg mij daar naartoe. Deze avond is de laatste met Brigitte en Joël. Zij gaan morgen weer naar huis. De 2 hospitalero’s verzorgden een prima maaltijd, die we gezamenlijk weggewerkt hebben.

Etappe met veel moeite…
6 juli 2017 - Aulnay, Frankrijk
Dag 51 : Melle - Aulnay 33 km (Totaal 1249 km)

Na het centrum van Melle te hebben verlaten via een kronkelig, hoog ommuurd pad, kwam ik terecht bij een Historisch Monument, de eglise Saint-Hilaire, uit de ongeveer 11e eeuw. Best wel weer bijzonder en zeker ook voor deze tijd, waardevol. Een heel eind buiten Melle, passeerde ik een smeedijzeren hekwerk, (zie foto) waar ook veel aandacht aan is besteed. Zo verder, de paden op, en af…links en rechts glasheldere stromende beken, en een zon, die weer goed zijn best deed. Vlak voor Brioux, zag ik een noodoproep van Generaal de Gaulle, die ik dan ook maar heb vastgelegd op de foto. In deze plaats nog een terras opgezocht, en weer verder in de richting van Aulnay. Op deze dag verliep het lopen een stuk minder.Ik had er moeite mee. Het is heel eigenaardig, dat het plotseling zo anders kan zijn. Heb geprobeerd achter een oorzaak te komen, ( voeding?? Slecht matras voor de toch wel belangrijke nachtrust??), maar kon niks ontdekken. Het enige wat in me opkwam was,, niet mouwen, en gewoon doorgaan. Heb uiteindelijk na gemiddeld gezien, meer tijd, toch gewoon weer de eindstreep voor vandaag gehaald. Aangekomen bij de pelgrimsherberg, was Michael daar, die ik gisteren voor het eerst tegenkwam. Hij had net met zijn vrouw gebeld, die in het lange weekend van de 14e juli ( belangrijke feestdag in Frankrijk) een paar dagen komt meelopen. Het begint hier wel steeds drukker te worden met pelgrims ( zoals verwacht) nog een Franse pelgrim viel later op de middag binnen.

Super Toevallig ….
7 juli 2017 - Mazeray, Frankrijk
Dag 52 : Aulnay - Mazeray 31 km (Totaal 1280 km)

Deze dag gelukkig weer een stuk beter gelopen dan gisteren. Na het opstaan, eerst naar de boulangerie voor een croissant en een pain chocolat. Daarna weer naar de bar ( die zijn gelukkig al heel vroeg open)voor een grande caffee. Na een klein uur lopen, passeerde ik een gehucht, Brie genaamd. 1,5 straat met 7 huizen. Hier komt die lekkere kaas niet vandaan hoor, maar de naam is zo bekend. Verder in de hete zon, door dit mooie landschap richting Saint -Jean-d'Angely. Geen onaardige stad, met ook weer behoorlijk wat monumenten uit de vroegere eeuwen. Omdat de etappe van morgen nogal lang is, had ik al besloten om vandaag ongeveer 6 km verder te lopen, tot Mazeray, waar ik had gereserveerd bij madam Merel. Het was al bekend dat ik pas in het begin van de avond terecht kon, en heb zodoende dus mijn tijd zitten verdoen op het enige terras in dat dorp. Na een paar uur stapte ik dus op een gegeven moment op om af te rekenen, de rugzak te pakken en te gaan lopen naar het adres waar ik moest zijn. Daar aangekomen, (alle luiken dicht ? ?) gebeld, gebeld en weer gebeld. Niemand thuis… Wat nu??? Super toevallig stopte er een auto, een madam stapte uit, kwam op me af en maakte duidelijk dat madam Merel in het hospital was, en dat ik mee moest naar haar huis voor te eten en slapen. Zo gezeed, zo gedaan. Dus rugzak achterin, ik voorin, en mee naar weetiknie. Aangekomen deed haar man de poort al open, en konden we zo hun tuin in rijden. Stikvriendelijke mensen die Jacqueline en Guy. Eerst een welkomsdrankje, daarna douchen, naar beneden voor een aperitief , en daarna weer een uitgebreide maaltijd, die duurde tot tegen het slapen aan. Ben weer maar eens goed weggekomen ! !

De Cognagstreek…..
8 juli 2017 - Saintes, Frankrijk
Dag 53 : Mazeray – Saintes 32 km (Totaal 1312 km)

Gisteren haalde Jacqueline mij op in Mazeray, vandaag bracht Guy mij terug naar de route. Bij het opstaan kijk ik meestal naar buiten wat voor weer het is, en dat was vandaag…regen. Na het ontbijt dus de regenhoes over de rugzak, en mezelf ook maar goed ingepakt. Guy zette mij af op een open plek op de route. De lucht was grauw en grijs, het waaide hard en het begon wat harder te regenen. Voor de aardigheid vlogen de bliksems ook nog hier en daar in de rondte, en zo voelde ik me dus niet zo op mijn gemak met dat felle licht en dat gedonder. Toch maar snel de pas erin gezet, want Guy was inmiddels verdwenen en de druppels werden steeds dikker. Gelukkig vond ik even verderop een behoorlijk afdak, waar ik toch bijna 50 minuten onder heb staan schuilen. Doorlopen was geen optie, dan had ik echt drijfnat geweest, plus het gevaar van de bliksems, want er waren er een paar zéér dichtbij ingeslagen. Het werd droog, en kon probleemloos de rest van de etappe vervolgen. Nu ook weer langs een aantal bijzondere monumenten gelopen, en ontdekte dat ik midden in de druiventeelt loop voor de Congac. Aangekomen in Saintes, was de weg naar de gitte weer maar eens erg steil omhoog. Ze weten precies een pelgrim af te matten, maar ook dat is weer gelukt. Het nadeel van deze gitte was, dat die nog eens ruim 1 kilometer buiten het centrum lag, waar de meeste eetgelegenheden zijn. Dus na het douchen, weer die steile helling af, restaurant en terras opgezocht, en daarna weer opnieuw naar boven. Maar goed, dat hoort er bij.

Even geen wifi….
9 juli 2017 - Pons, Frankrijk
Dag 54 : Saintes - Pons 25 km (Totaal 1337 km)

Opgestaan, en eerst naar de boulangerie aan de overkant. Daar weer croissants en een sukeladebroodje meegenomen, en bij het buitenkomen, zag ik dat de enorme deuren van de eglise openstonden. Dus ik even daar binnen gegluurd, maar het bleek de ingang te zijn naar de catacomben van deze behoorlijk grote kerk. Er zat een knop om zelf het licht in te schakelen, want het is daar natuurlijk aardedonker, en ik naar beneden. Wat een geweldige bouwwerken maakten ze toch indertijd. Naast een grote doopvont, was een gesloten ijzeren hek, met daarachter een waterput, die tóch wel heel diep moet zijn, want deze kerk staat op een behoorlijk hoge berg in de stad. Bij het weggaan de lichtknop maar weer uitgedrukt, en even gewacht, of ik geen geroep hoorde uit de diepte. De stad uitgelopen langs de rivier, om zo door het wel zeer warme en zonnige landschap in Pons te geraken. Onderweg nog 2 jonge meiden uit Parijs ingehaald, die ook de bestemming Pons hadden, maar wel een ándere slaapplaats. Mijn slaapplaats was naast het originele oude hospital voor pelgrims, nu museum, en ingericht zoals het vroeger was. Pons is een zeer langgerekte plaats, dus was het bezoek aan het centrum maar weer eens ongeveer 1 km teruglopen, en natuurlijk weer klimmen en dalen. Prima restaurant opgezocht en daarna nog langs de Office du Tourisme, waar ik eindelijk weer eens internet had. Als er een paar dagen geen verhalen verschijnen, is dat meestal de oorzaak. Mijn kleine nogal rond (bier) buikige neef Co, dacht dat ik niet meer leefde !! Zover is het gelukkig nog niet.

Hondenweer, en weer een hond ....
10 juli 2017 - Mirambeau, Frankrijk
Dag 55 : Pons – Mirambeau 30 km ( Totaal 1367 km )

In zo’n pelgrimsherberg staan meestal een aantal stapelbedden om te overnachten. Deze nacht waren we met 4 pelgrims, waarvan er 1 zo midden in de nacht tijdens een nachtmerrie uit zijn bed lazerde. Wat een kabaal en geroep van diejje persoon zeg !☆☆. Toen ik net weer in slaap viel, begon het te onweren, en de houten luiken waren niet goed gesloten, dus die waren ook nog eens flink aan het klapperen door de hevige wind. Nog later begon er weer een andere nachtmerrie bij die kwiebus met z’n geroep, dat ik onmiddellijk besloot de volgende nacht in Mirambeau, in een hotel te gaan slapen. Daar zit ik nu met goede wifi, zodat ik alles wat bij kan werken. Na het hondenweer van de afgelopen nacht, weer verder voor een tocht van 30 km. Het lopen ging weer vanzelf, tot ik in een gehucht een loslopende vriendelijke hond tegenkwam die mij precies de weg wees. Een stukske meelopen, prima. Op zijn halsband stond een telefoonnummer, maar da beest was zo smerig dat ik die dus niet aanraakte. Na een paar honderd meter zeej ik tegen da beest, dattie naar uis moest gaan. Tis een Franse nond, dus hij verstond mij niet. Na meer dat 2 km begon da beesje mij toch wel wat te irriteren. Toen ik hem zo’n bietje op mijn manier duidelijk probeerde te maken ( zoals die knotsemannen op het staduis) terug te gaan, kroop tie tegen de grond, oren omlaag, en zieligge ogen opzette. Toen dacht ik …verrek toch gauw. Na 5 km liep da ding nog steeds mee, en besefte ik, dat ik nu een groot probleem had. Hoe kom ik van die toch wel vriendelijke hond af?? Bij een ander gehucht aangebeld, maar niemand thuis. Op een gegeven moment zag ik een kerktoren, dus een dorp, dus meer mensen. Ik zowat iesteries aan iedereen da beest aanbieden, maar ze staken allemaal d'r handen omhoog, zo van… eij pellegrim, das jouw probleem kul. Ik zag een bar, en daar snel naar binnen. Máár wie liep ter mee ??? Jawel, diejje nond. Ik heb hem expres gin naam gegeven, anders blijft dat bij, en dat hoeft niet. Uitgelegd aan die cafébaas, dat dat NIET mijn hond is, en gevraagd waar hier de Gendarmerie zat om da beest daar af te geven. Hij adviseerde mij naar de Mairie te gaan. Een koffie besteld, maar da beest iel mij verrekesgoed in de gaten. Ik wier er moedeloos van. T O E N gebeurde er een wonder…wat kwam er binnen?? Jaja, een mooie vrouwelijke gendarmerieke. Ik vloog da mens aan over diejje nond. Steeds meer cafébezoekers begonnen zich te bemoeien met de situatie. De cafébaas, in het begin nog vriendelijk, raakte ook al opgewonden, en diejje nond lag lekker in het deurgat op de mat rond te kijken. Da vrouwke van de Gendarmerie heb gebeld naar dat nummer in zunne nek, en ik stiekem, stillekes, naar buiten geslopen, zeer vaak argwanend achterom gekeken op weg naar mijn route. Ik kreeg steeds meer het gevoel van, ZO, ik ben van dien nond af, en de cafébaas zit ermee. Hoe vaak dat ik achterom heb gekeken weet ik niet, maar gelukkig werd ik niet meer gevolgd. Kek op de foto’s maar hoe dat ie er uit ziet. Door dat stevige weggeren uit dat dorp, was ik goed op tijd in het hotel. Alle slaapplaatsen al gereserveerd t/m Bordeaux, waar ik weer een rustdag neem.

Département de la Gironde….
11 juli 2017 - Saint-Aubin-de-Blaye, Frankrijk
Dag 56 : Mirambeau – Saint -Aubin-de-Blaye 19 km ( Totaal 1386 km )

De westenwind voelt fris aan. Kan ook niet anders, want ik loop hier op pakweg 40 km van de Atlantische Oceaan. Maar die frisse wind is welkom, want de zon doet weer goed zijn best. In deze streek zie je niks anders dan wijnvelden, en chateau’s / caves, waar je kan proeven. Als ik niet zo ver zou moeten lopen met die rugzak, zou ik bij elke cave gaan proeven, en dat zijn er hier nogal wat!!. Dus gewoon verder met het water uit mijn camelbak. Onderweg werd ik op de hoogte gesteld, dat ik het departement van de Gironde had betreden. Na deze, nog 2 departementen, en dan bereik ik Spanje. Maar dat duurt nog zeker 2 weken. Deze etappe was niet zo lang, en was dus vroeg op de bestemming. Straks om 19.00 uur wordt ik verwacht voor het diner, en daarna duurt het niet lang meer voor de nachtrust. Het lijkt wel of het steeds sneller gaat, zou een dag nog maar 21 uur duren of zo ? ? ? Inmiddels zijn er 3 Fransen, 2 dames en een heer, gearriveerd. We hebben samen gegeten , maar gezellig was het niet. Omdat ik de Franse taal niet machtig ben, werd ik dus aan tafel gewoon genegeerd. Als ik goed luister, begrijp ik best veel van waar het over gaat, maar kan de woorden niet vinden om te antwoorden. Zo merkte ik al op in hun gesprek, dat ze totaal niet geïnteresseerd zijn in de Engelse taal. Ik probeerde gebrekkig, toch in te breken in een gesprek, maar al lacherig praatte ze gewoon verder. Ik hou mijn rug recht, en het hoofd geheven , en lachte gewoon mee met dat uitschot. Ze zijn op de fiets, en bezitten een mentaliteit van, wat moet jij nou vent?? , zo kijken ze, zo gedragen ze zich. Eigenlijk zijn ze heel zielig, de sukkels..