Wil van Bree is een van de 10 auteurs die op zaterdag 6 mei tijdens Project Boek 10 haar boek mag lancderen. Graag stellen we haar aan u voor:

Gemeenschappelijk avontuur, dat is wat 10 schrijvers ingaan 6 mei aanstaande te Hoorn. Wil van Bree is er één van: 

• Kun je jezelf in het kort omschrijven en waar ben je woonachtig?

De beste beschrijving gaf mijn zoon mij pas geleden tijdens zijn speech op mijn verjaardag: ’Mam, je bent nu 60 jaren oud geworden. Je kan niet langer zeggen “ik word oud”, nee mam, je BENT oud’. Deze zin vervult mij met een diepe dankbaarheid. Er zijn een paar vrienden die deze leeftijd niet hebben gehaald. Later gaf hij aan dat deze prachtige leeftijd een vrijbrief is om opnieuw kind te zijn. Creëren zonder enkele verwachting, puur genieten van het spel. En dat kan ik goed. Zeker sinds we eind vorig jaar van het mooie, maar drukke Zuid-Limburg naar Spanje zijn vertrokken. Het zachte klimaat en de adembenemende natuur zijn balsem voor mijn lichaam en ziel.

• Hoe ben je geworden tot wie je bent / kun je in het kort je jeugd omschrijven?

Ik ben opgegroeid in een kruideniersgezin met een zusje. Mijn ouders werkten zich een slag in de rondte en er was weinig rust en aandacht voor ons. Ik ontwikkelde door hun nervositeit een astmatische bronchitis waardoor ik weken afgezonderd in het ziekenhuis lag en het een en ander leidde ertoe dat ik tussen mijn tweede en derde levensjaar naar een tante op het land werd gebracht. Waar ik overigens prachtige tijden heb meegemaakt. Zij werd mijn ’tweede moeder’ en ik logeerde jarenlang alle vakanties bij haar. Op mijn derde werd ik tussen de vierjarige kleuters op school gezet. Er bestonden toen nog geen crèches, mijn moeder miste mij en wilde me in haar buurt hebben. Ondanks dat ik vaak ziek was, heb ik een fijne jeugd gehad. Ik ben een echt aarde kind, ik hield van de natuur, bomen klimmen en met modder en bladeren spelen. Ik ging op turnen en werd 4e van Gelderland. Toen ik eenmaal kon lezen, ben ik nooit meer opgehouden. Ik heb jarenlang alles verslonden  wat los en vast zat. Meestal las ik vier boeken tegelijk. Het zal ook wel een aangeboren karaktertrek zijn, maar de liefdevolle verwaarlozing van mijn ouders maakten mij al heel jong zelfstandig. Als ik iets wilde, moest ik het zelf organiseren, al van kleins af aan. Ik ben heel doelgericht en vasthoudend want ik heb de overtuiging dat als ik het niet zelf doe, het niet gebeurt. Na de MAVO, een jaar HAVO, heb ik een jaar overgeslagen en ben direct door naar 5 atheneum gegaan. Op mijn 21ste werd ik aangenomen op de toneelacademie Maastricht. Na de opleiding heb ik gewerkt als regisseur en actrice in rollenspelen. Een paar jaar later, na de scheiding, startte ik een trainingsbureau tot ik in augustus negentiennegenennegentig van de een op de andere dag omkiepte. Wat niet verwonderlijk was, er kwam teveel verdriet en verlies op mijn pad waar ik alleen voor stond. Over deze periode gaat De handen van de geliefden. Deels gebaseerd op eigen ervaring, deels een verzonnen plot.

• Wat was de aanleiding / trigger om het schrijverspad op te gaan?

Drie jaar geleden belde een vriendin mij op en vroeg mij mee naar een schrijfcursus bij Jos Roosenboom in klooster Wittem, pleisterplaats voor de ziel. Fantastisch. Zeer inspirerend. Ik begon te schrijven en ik kon niet meer ophouden. Nu lijkt het of ik nooit eerder iets in woorden vormgegeven heb. Dat beeld klopt niet. Ik was redacteur van de schoolkrant, bewerkte een aantal kinderboeken voor theater, schreef af en toe een gedicht en heb een aantal periodes dagboeken bij gehouden.

• Welke persoonlijke kant van jezelf komt terug in je schrijven?

Alle kanten. En ik heb veel facetten, van ironie, spot, tot groot drama. De handen van de geliefden gaat vooral over de donkere, de kwetsbare, de pijn kant.

• Heb je een donkere kant van jezelf of angsten die terugkomen in je schrijven?

Als ik schrijf put ik uit het oneindige reservoir van ervaring, dromen en fantasie. Daar is alles mogelijk en kan ook alles bestaan. Als ik niet schrijf, ga ik twijfelen en kan ik heel onzeker worden.

• Waar ben je tot nu toe het meest trots op?

Vraag je nu naar een prestatie in het schrijven? Als ik in mijn hart kijk, ben ik het meeste trots op mijn zoon en mijn man. Mijn zoon omdat ik zijn moeder mag zijn en heel erg gewaardeerd wordt door hem en mijn man omdat hij, door zijn voortdurende zorg, mij een liefdevol leven geeft en mij in staat stelt te SPELEN! Deze geweldige mannen geven zin aan mijn leven. Goed, ik ben ook trots op mezelf. Niet op een aparte prestatie, maar op alle mooie dingen die ik heb gecreëerd ondanks de vele ziekten waar ik mijn hele leven al mee worstel. Als ik niet schep, wordt ik ongelukkig. En aangezien ik vele talenten heb, maak ik veel verschillende dingen. Ik teken en schilder, ik ontwerp en naai mijn kleding, ik ben dol op koken, ik heb mooie beelden geboetseerd en nu schrijf ik. 

• Hoe voelt het om dit nieuwe avontuur Boek10! aan te gaan?

Wauw, duizelingwekkend. Spannend, en eng. Ik vind het een grote eer en een belangrijke erkenning dat Elly Godijn, onze uitgeefster, mijn roman De handen van de Geliefden waardeert.

• Wat zijn je verwachtingen van dit project en waar hoop je dat het je brengt?

Een boek uitgeven is een avontuur waar ik nog geen enkele ervaring mee heb. Ik weet dan ook niet wat ik kan verwachten. Ik krijg zeker veel energie van mensen die genieten van mijn roman of zich er in herkennen. Die wisselwerking met een eigen lezerspubliek lijkt me fantastisch en heel waardevol. Ik denk dat ik ook schrijf om dit te bereiken.

• Wat wil je nog bereiken / wat zijn je dromen?

Wat ik al zei, een dialoog met een lezerspubliek. Misschien is het wel wat voor mij om lezingen te geven. Als mijn gezondheid het toelaat, zal ik daar bijzonder van genieten. En mijn buik begint al weer te kriebelen. Er dient zich een nieuw verhaal aan om in woorden te worden gevangen. Ik hoop dat ik de komende tijd voldoende energie heb en rust om een volgende roman te schrijven.

• Heb je een website waar mensen iets meer van je kunnen zien / lezen?

Ja, mijn zoon is handig met computers en hij heeft deze website gemaakt: www.wilvanbree.com of .nl, kan beiden. Op mijn website kunt u het uitgeef proces van ’De handen van de geliefden’ bij ’Project Tien’ volgen. Onder het kopje ’Ouwe wijven kletspraat’ zijn mijn avonturen in het Spaanse land volgen.