"Sjef, het wordt weer eens tijd dat we een dagje weg gaan." Zo begon ik tegen mijn broer. Het was vanzelfsprekend dat een andere broer, Henk, ook meeging. Zoals natuurlijk ook de maat van mijn vader, Tante Frans zoals wij hem nog steeds gekscherend noemen, ook erbij zou zijn. De plannen waren snel gemaakt. We zouden naar de Ardennen gaan. Ik wilde immers nog wat foto's van de Ourthe maken en bovendien was ik benieuwd naar de herfstkleuren. Om op dat laatste gelijk maar in te haken; dat viel tegen. De natuur is door de lange voorjaarsperiode en de late start van de zomer behoorlijk laat en de echte herfstkleuren moeten we nog wel zo'n twee weken op wachten.  Maar de dag was als vanouds gezellig en vol verrassingen. We hadden mooi weer en de natuur is zo mooi in de Ardennen. Na Brussel en Waterloo gingen we al binnendoor op Namen af. Vandaar kozen we op aangeven van Sjef de route Andenne, Huy, Durbuy en La Roche. Het weer was echt lekker want hoewel heel de week regen was voorspeld was de zaterdag droog, en zelfs vaak zonnig. Zo kom je de dag wel door, in aangenaam gezelschap, en bovendien veel moois onderweg. In La Roche wilde ik absoluut de Ourthe fotograferen dus ik stapte uit terwijl Henk door reed. Terwijl ik op de brug sta om de juiste hoek te vinden hoor ik achter me: "Die ken ik, da's die ene van Zaddoek".  "Hé", hoor ik een andere stem zeggen, "Gaat Bergen op Zoom in Beeld nou ook al promotie maken voor La Roche?" Ik kijk eens om, dan blijkt dat de wereld heel klein is want ik loop hier toch echt tegen een Bergs gezin aan. We staan even te praten en we zijn het eens dat La Roche een mooi dorpje is met die grote burcht erbij en dat de omgeving zeker de moeite van het bezoeken waard is. Bovendien is zo'n tripje gemakkelijk op één dag te doen.

Ik neem afscheid van de familie nadat ik ook hen op de digitale plaat heb vastgelegd en ik ga weer op pad. Op weg naar Vielsalm vallen we een frietkot binnen. Zelf bestel ik een frietje vol-au-vent, net als Frans Delrue. Sjef neemt een stoof en Henk een frietje met een cervelaatworst. Zo, de maag is weer gevuld en we kunnen op ons gemakje op huis aan. Het was weer de moeite waard en terwijl ik als laatste Sjef thuis aflever op zijn adres in Steenbergen vraag ik hem:"Wanneer gaat de volgende route plaatsvinden?"